تحلیل بازیکنان تیم دایی/اين تيم يک بازيساز کم دارد

پرسپوليس جمعه عصر برد. حماسی هم برد. آنقدر که تماشاگران خسته ازناکامی جمعه عصر پرغرور به خانه رفتند. برد حماسی اما عیب بزرگش این است که تمام کاستی ها و کژی ها را از ذهن ها پاک می کند. کسی به اتفاقات بد و خطرناک فکر نمیکند. همه از پیروزی و شکل رسیدن به گل حرف می زنند. برای پرسپوليس هم همین اتفاق افتاد. علی دایی در رختکن مهم ترین حرفش نه گوشزد کردن مسايل فنی و مهم که متورم کردن رگ غیرت بازیکنان و انگیزه افزایی آنها با بیان راه ندادنشان به رختکن در صورت شکست بوده است. آنچه در پرسپوليس نیمه دوم دیدیم تلاش فردی بازیکنان بود نه تلاش جمعی و فکری. امید عالیشاه به صورت غریضی به جناح راست ملوان می تاخت و به صورت فردی موقعیت ایجاد می کرد. پیام صادقیان خارج از مسایل تاکتیکی به قلب دفاع می زد و سیدصالحی بی محابا می دوید و موی دماغ مدافعان می شد. در خط دفاع هم البته سیدجلال و بنگر ستاره بودند به صورت خودجوش. اینها همه باعث شد پرسپوليس در شرایطی حماسی به بردی دلچسب برسد و سر به آسمان بساید. اتفاقاً این پیروزی نشان داد تیم دایی به صورت فردی پتانسیل عالی دارد. ترکیب عالیشاه، صادقیان و سیدصالحی در نوک پیکان حمله ترسناک است. تکنیک بالای صادقیان و عالیشاه برای هر خط دفاعی آزار دهنده است. سیدصالحی هم چنان با انگیزه و مردانه می جنگد که از توپ های مرده موقعیت سازی می کند. با این حال پرسپوليس هنوز نقطه ضعف بزرگی دارد که دایی با مهره های فعلی قادر به ترمیم آن نیست. سرخ پوشان هرچقدر در دفاع وحمله بی نقص و خوب هستند در فاز طراحی و بازیگردانی ناامید کننده نشان می دهد. در خط هافبک پرسپوليس دهنوی- حقیقی درخشان ظاهر شده اند. همین که پرسپوليس تا اینجا فقط یک گل خورده علاوه بر هارمونی خیره کننده عناصر دفاعی به عملکرد حقیقی و دهنوی در یک سوم دفاعی هم مربوط می شود. آنها بازی حریف را خوب خراب می کنند و بهتر به خط دفاع کمک می کنند. مشکل اصلی دایی جلوی این زوج است. جایی که محمد نوری اصلاً بازیکنی نبوده که انتظار می رفته است. بازیسازی در این منطقه صفر است. پرسپوليس آرشیتکت ندارد. این مسأله مهم است. تصور کنید پشت سر مثلث عالشیاه، صادقیان و سیدصالحی فانتزیست قهاری مثل جباری یا حتی علی کریمی چند سال قبل بود؟

هجوم این مثلث روی پاس های میلی متری و هنرمندانه هر خط دفاعی را مثل دینامیت ویران می کرد. اتفاقاً چند روز قبل سیدصالحی به طور تلویحی به این نکته اشاره کرد که از جانب هافبک ها پاس خوبی دریافت نمی کندتا در موقعیت گلزنی قرار بگیرد. محمد نوری به عنوان بازیگردان پرسپوليس به دلیل کندی ذاتی در اغلب موارد از صحنه های مهم جا می ماند و نمی تواند تأثیرگذاری صد درصدی داشته باشد. او در پنج بازیگذشته کمتر پاس ویران کننده و صحیح داد و بیشتر سعی کرد از موقعیت هایی که دیگران خلق می کنندبرای گلزنی استفاده کنند. چیزی که به درد پرسپوليس نمی خورد و فقطباعث آشفتگی این تیم در فاز هجومی می شود. تأمل برانگیز اینکه دایی روی نیمکتبازیکن جانشینی هم برای نوری ندارد تا بتواند در مواقع لازم از آن بهره ببرد. در حقیقت تنها بازیساز کنونی اردوگاه سرخ نوری است و بس. فقط یک گزینه می ماند که شک و تردیدها در مورد او هم به دلیل بازی نکردن تا این لحظه کم نیست. »مارکو« بازیکن صربستانی پرسپوليس معلوم نیست چه خصوصیاتی دارد و آیا می تواند مشکل پرسپوليس را در فاز طراحی حل کند یا خیر؟ پرسپوليس هنوز چند جای خالی دارد که می تواند تا نیم فصل آن را پرکند. بهتر است دایی از همین الآن سفارش یک طراح را برای تیمش بدهد. چه حتی اگر خرید خلعتبری هم قطعی شود باز حضور او بدون طراح کارایی لازم را ندارد.