گاهی صلوات می فرستد کنار زمین. وقتِ ازدست رفتن فرصت ها یا به ثمر نشستن شان هم فریاد می زند و از معصومین مدد می گیرد تا با خدا لابی کند.
دور نیست آن روزی که دایی در برنامه ی نود گفت "من با خدا لابی کردم" علی آقا اعتماد به نفسش را از همین فریادها و توسل ها می گیرد و وقتی بازیکنانش نگاهش می کنند حس می کنند ترسی که نیست هیچ ... یک یار اضافه تر هم دارند. کفشگریهم اخراج شود انگار نه انگار. فریادش از مجموع فریاد هواداران بیشتر انرژی دارد. چرا نه؟! علی آقا باز هم با خدا لابی کن در صحن علنی استادیوم و از پرونده سازی ها نترس.